Ενδιαφέρουσα δικαστική απόφαση για τροχαίο με τραυματισμό ανηλίκου (4 ετών) που δεν ήταν τοποθετημένος σε ειδικό κάθισμα και με ζώνη ασφαλείας.
Σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου, που δέχθηκε ο Άρειος Πάγος μετά από αναιρετική διαδικασία, για το συγκεκριμένο τροχαίο κρίθηκε, μεταξύ άλλων, ότι :
“Συνυπαίτιοι σε ποσοστό 20% οι εποπτεύοντες παρεμπιπτόντως εναγόμενοι γονείς του ηλικίας 4 ετών ανηλίκου τέκνου τους που επέβαινε στο αυτοκίνητο, που οδηγούσε η μητέρα του διότι δεν άσκησαν την εποπτεία αυτού και δεν φρόντισαν να τοποθετηθεί σε ειδικό κάθισμα και να προσδεθεί με ζώνη ασφαλείας.”
Διαβάστε παρακάτω την δικαστική απόφαση, στην νομική της διάσταση, όπως την δημοσιεύει η νομική ηλεκτρονική έκδοση esd.gr
Κατά τον καθορισμό του ύψους της πρόσθετης αυτοτελούς αποζημίωσης λόγω αναπηρίας ή παραμόρφωσης (ΑΚ 931) και της μη περιουσιακής ζημίας για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης (ΑΚ 932) του ζημιωθέντος τρίτου, επιβάλλεται να τηρείται η αρχή της αναλογικότητας ως γενική αρχή, και μάλιστα αυξημένης τυπικής ισχύος, υπό την έννοια ότι η σχετική κρίση του δικαστηρίου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας, πράγμα που αν συμβαίνει, ελέγχεται ως παραβίαση της παραπάνω γενικής νομικής αρχής, ήτοι ως πλημμέλεια του άρθρου 559 αριθ.1 και 19 ΚΠολΔ.
Εν προκειμένω, το Εφετείο έκρινε ότι συνεπεία του ένδικου ατυχήματος (στις 10/9/2008), ο ανήλικος, ηλικίας 4 ετών, που επέβαινε στο αυτοκίνητο που οδηγούσε η μητέρα του, και αποκλειστικά υπαίτια του ατυχήματος όπως κρίθηκε με προηγούμενη τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Αθηνών, υπέστη βαρύτατο τραυματισμό και μόνιμη αναπηρία σε ποσοστό 85% εφόρου ζωής (σπαστική τετραπάρεση λόγω βαριάς κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης, σημαντική ατροφία εγκεφάλου ατροφία κάτω άκρων, επιληπτικές μετατραυματικές κρίσεις, προβλήματα στη λειτουργία των εντέρων, αδυναμία να ορθοστατήσει και η μεταφορά του γίνεται με βοηθό και αναπηρικό τροχήλατος αμαξίδιο, μόνιμα ανίκανος να αυτοεξυπηρετηθεί και χρήζει συνεχούς φροντίδας και περιποίησης για να επιβιώσει). Ακολούθως, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση και το μέγεθος της μόνιμης αναπηρίας του ενάγοντος, του επιδίκασε το ποσό των 170.000 ευρώ για την εκ του άρθρου 931 ΑΚ αποζημίωση, και το ποσό των 130.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη συνεπεία του ένδικου ατυχήματος.
Το Εφετείο επιδικάζοντας τα παραπάνω ποσά ΔΕΝ ΥΠΕΡΕΒΗ τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας και ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕ την Αρχή της Αναλογικότητας, δεδομένου ότι τα ποσά αυτά κατά την κοινή πείρα, τη δικαστηριακή πρακτική και τη συνείδηση για το δίκαιο, δεν υπολείπονται καταφανώς εκείνων που συνήθως επιδικάζονται σε παρόμοιες περιπτώσεις αποζημίωσης.
Παράβαση Καθήκοντος Εποπτείας Ανηλίκου Μεταφορά Ανηλίκων Επιβατών Υποχρεωτική η χρήση Ειδικών Μέσων Συγκράτησης και Προστασίας όπως Ειδικών Καθισμάτων Ζωνών Ασφαλείας (άρθρ. 12 παρ.5 ΚΟΚ)
Συνυπαίτιοι σε ποσοστό 20% οι εποπτεύοντες παρεμπιπτόντως εναγόμενοι γονείς του ηλικίας 4 ετών ανηλίκου τέκνου τους που επέβαινε στο αυτοκίνητο, που οδηγούσε η μητέρα του διότι δεν άσκησαν την εποπτεία αυτού και δεν φρόντισαν να τοποθετηθεί σε ειδικό κάθισμα και να προσδεθεί με ζώνη ασφαλείας.
Ο ευθυνόμενος εάν έχει αποζημιώσει τον ανήλικο σε περίπτωση που το ατύχημα οφείλεται στην παραμέληση της εποπτείας του από το νόμιμο αντιπρόσωπό του (άρθ. 923 ΑΚ) μπορεί να στραφεί αναγωγικά (άρθ. 927 ΑΚ) κατά του εποπτεύοντος γονέα για να απαιτήσει όσα κατέβαλε ισχυριζόμενος και αποδεικνύοντας, ότι ο τραυματισμός του ανηλίκου οφείλεται σε παράβαση του καθήκοντος εποπτείας.
Αναιρετική Διαδικασία (άρθ. 559 αριθ. 8 β ΚΠολΔ) Απορριπτέος ο λόγος αναίρεσης των αναιρεσειόντων Εποπτευόντων Γονέων του Ανηλίκου
Κατά τη διάταξη του άρθρου 923 παρ. 1 του ΑΚ, όποιος έχει την εποπτεία ανηλίκου ή ενηλίκου ο οποίος τελεί υπό δικαστική συμπαράσταση, ευθύνεται για τη ζημία που τα πρόσωπα αυτά προξενούν παράνομα σε τρίτον, εκτός αν αποδείξει, ότι άσκησε την προσήκουσα εποπτεία ή ότι η ζημία δεν μπορούσε να αποτραπεί. Εποπτεία είναι η επίβλεψη, επιτήρηση και προφύλαξη του εποπτευόμενου, ανάλογα με τις περιστάσεις, ασκείται δε προκειμένου περί ανηλίκου από τους έχοντες την γονική μέριμνα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1510 Α.Κ., γονείς και περιλαμβάνεται στα καθήκοντα και τα δικαιώματά τους, αλλά και τις υποχρεώσεις τους. Η ανωτέρω διάταξη έχει ως σκοπό την προστασία των τρίτων από παράνομη πράξη του εποπτευομένου, ενώ η ευθύνη του εποπτεύοντος απέναντι στον εποπτευόμενο για ζημία, την οποία ο δεύτερος υφίσταται από αδικοπραξία τρίτου, στην πραγμάτωση της οποίας συνέβαλε και παραμέληση της εποπτείας, δεν καλύπτεται από τη διάταξη του άρθρου 923 ΑΚ, αλλά κρίνεται με βάση την εκ του νόμου συμβατική σχέση, από την οποία πηγάζει η υποχρέωση της εποπτείας, είτε ενδεχομένως στη διάταξη του άρθρου 914 Α.Κ., συνεπεία παράβασης του καθήκοντος επίβλεψης.
Η υπαιτιότητα προϋποθέτει ικανότητα προς καταλογισμό, τέτοια δε (ικανότητα προς καταλογισμό) δεν έχει, κατά τη διάταξη του άρθ. 916 ΑΚ, αυτός που δεν συμπλήρωσε το δέκατο έτος της ηλικίας του. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει λόγος απαλλαγής του εναγομένου από την υποχρέωσή του προς αποζημίωση του θύματος. Ο ευθυνόμενος, αν αποζημιώσει τον ανήλικο σε περίπτωση που το ατύχημα οφείλεται στην παραμέληση της εποπτείας του, από το νόμιμο αντιπρόσωπό του (άρθ. 923 ΑΚ) μπορεί να στραφεί αναγωγικώς (άρθ. 927 ΑΚ) κατά του εποπτεύοντος γονέα για να απαιτήσει όσα κατέβαλε, ισχυριζόμενος και αποδεικνύων ότι ο τραυματισμός του ανηλίκου οφείλεται σε παράβαση του καθήκοντος εποπτείας εκ μέρους εκείνου.
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ. 5 του Ν2696/1999, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 10 του Ν.3542/2007 και ισχύει από τις 3.6.2007, «Η χρήση των ζωνών ασφαλείας είναι υποχρεωτική τόσο για τους οδηγούς όσο και για τους επιβάτες. Σε περίπτωση μεταφοράς ανηλίκων επιβατών, εφόσον στο όχημα υπάρχει συνοδός, την ευθύνη φέρει αυτός. Για τη μεταφορά παιδιών με αυτοκίνητο είναι υποχρεωτική η χρήση ειδικών μέσων συγκράτησης και προστασίας, όπως καθισμάτων, ζωνών ασφαλείας κλπ.. Με απόφαση του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών καθορίζονται οι προδιαγραφές για τα ειδικά μέσασυγκράτησης, καθώς και εξαιρέσεις από την υποχρέωση αυτή».
Εν προκειμένω το Εφετείο δέχθηκε ότι συνυπαίτιοι στον τραυματισμό του ανήλικου ενάγοντος της κύριας αγωγής είναι κατά ποσοστό 20% και οι παρεμπιπτόντως εναγόμενοι γονείς του, οι οποίοι κατά το χρόνο του ένδικου ατυχήματος δεν άσκησαν την προσήκουσα εποπτεία αυτού και δεν φρόντισαν κατά την ταυτόχρονη αλλά με διαφορετικά οχήματα αποχώρησή τους από το κέντρο διασκέδασης όπου βρίσκονταν, ώστε το ανήλικο τέκνο τους, το οποίο είχε επιβιβαστεί στο όχημα της μητέρας του, να τοποθετηθεί σε ειδικό κάθισμα και να προσδεθεί με ζώνη ασφαλείας, με αποτέλεσμα αυτό να εκτιναχθεί λόγω του τροχαίου ατυχήματος και να υποστεί βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ακολούθως έκρινε νόμιμη την παρεμπίπτουσα αγωγή της αναιρεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρείας
Απορριπτέος ως αβάσιμος ο εκ του άρθρου 559 αριθ. 8 ΚΠολΔ λόγος αναιρέσεως.
Αναιρετική Διαδικασία (άρθρ. 559 αριθ.1 ΚΠολΔ)
Απορριπτέος ο λόγος αναίρεσης
Οι αιτιάσεις από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ, και όχι από τον αριθμό 14, είναι απορριπτέες ως αβάσιμες, διότι στηρίζονται σε εσφαλμένη προϋπόθεση. Τούτο διότι η επικαλούμενη στην παρεμπίπτουσα αγωγή συνυπαιτιότητα των δεύτερου και τρίτης αναιρεσειόντων κατά ποσοστό 95% στην πρόκληση της από το ένδικο ατύχημα ζημίας του ανηλίκου τέκνου τους, λόγω μη άσκησης της δέουσας εκ του νόμου εποπτείας επί του προσώπου αυτού, δεν στηρίζεται στο άρθρο 923 αλλά στις διατάξεις των άρθρων 1510, 914 και 926 του ΑΚ, τις οποίες και εφήρμοσε το δικαστήριο. Στη συνέχεια κρίνοντας το Εφετείο ότι οι δεύτερος και τρίτη αναιρεσείοντες δεν άσκησαν την προσήκουσα εποπτεία του ανηλίκου τέκνου τους και δεν φρόντισαν να τοποθετηθεί σε ειδικό κάθισμα και να προσδεθεί με ζώνη ασφαλείας, με αποτέλεσμα αυτό να εκτιναχθεί λόγω του τροχαίου ατυχήματος και να υποστεί βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, και έτσι τυγχάνουν συνυπαίτιοι του τραυματισμού του κατά ποσοστό 20%, δεν παραβίασε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου τις ανωτέρω ουσιαστικού δικαίου διατάξεις, αλλά διέλαβε στην απόφασή του επαρκείς, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες, που καθιστούν εφικτό τον αναιρετικό έλεγχο, και έτσι, δεν στέρησε την απόφασή του από νόμιμη βάση, όπως αβάσιμα υποστηρίζουν οι αναιρεσείοντες με το δεύτερο λόγο αναίρεσης (τρίτο λόγο κατά το αναιρετήριο).
Πηγή: www.asfalisinet.gr